ندای روشن / امروز پنجشنبه ۱۹آبان ماه ۱۴۰۱، ماموران امنیتی، الهام افکاری، را در فرودگاه شهر شیراز بازداشت کردند.
به نقل از تسنیم، امروز پنجشنبه ۱۹ آبان ماه ۱۴۰۱، الهام افکاری، فعال مدنی، اهل شیراز مرکز استان فارس، توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
تسنیم، ضمن اعلام خبر بازداشت الهام افکاری مدعی شده این فعال مدنی با رسانه های خارج از کشور در ارتباط بوده و اقدامات فراوانی برای دعوت جوانان، دختران و سایر شهروندان به برگزاری(اغتشاشات) و ایجاد رعب و وحشت انجام داده است.
همچنین مکان بازداشت الهام افکاری، فرودگاه دستغیب شهر شیراز عنوان شده است.
الهام افکاری، پس از بازداشت به مکان نامعلومی منتقل شده و تا لحظه تنظیم این خبر از مکان نگهداری وی اطلاعی در دست نیست.
لازم به ذکر است، مسئولان قضایی، امنیتی و حکومتی در ایران در ادبیات گفتاری و نوشتاری خود به جای استفاده از تجمعات اعتراضی از (اغتشاشات) و به جای استفاده از واژه شهروندان معترض از واژه (اغتشاشگر) استفاده می کنند تا از این طریق بتوانند دامنه سرکوب و ارعاب در میان شهروندان را گسترش دهند.
از زمان اعلام خبر جان باختن مهسا (ژینا) امینی، دختر ۲۲ ساله، اهل شهرستان سقز در بازداشتگاه پلیس امنیت نیروی انتظامی در تهران، اعتراضات گسترده ای در خصوص عملکرد گشت ارشاد در مدارس، دانشگاهها و شهرهای مختلف کشور در جریان است.
در تاریخ ۳۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل نیز با انتشار بیانیه ای، نسبت به سرکوب خشونت بار این اعتراضات واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار اقدام فوری برای مقابله با حکومت ایران شد.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
