ندای روشن حقوق بشر ایران« حرکتی جهت آگاهی وعدالت درایران»

Afghanistan
سرپرست و نویسنده, روشن

۱۴۰۲ مرداد ۲۶, پنجشنبه

بازداشت شهروندان در ایران




ندای روشن / شهروندان ایران به‌دلیل فعالیت مدنی، هنری، فرهنگی و یا سیاسی، صرف داشتن اعتراض یا عقیده‌ و باوری متفاوت بازداشت و زندانی می‌شوند.

 با بازداشت شهروندان نمی‌توانید وضعیت بحرانی کشور را مخفی یا کتمان کنید و بحران را از پیکر خودتان به جای دیگری پرتاب کنید. مسببان وضعیت موجود (روزی) باید پاسخگو باشند: همانهایی که کشور و ملت ایران را به لبه پرتگاه کشانده‌اند. دست از آزار مردم و آنان که به ایران و آینده این سرزمین فکر می‌کنند بردارید، آنان که با فساد و رانت، اختلاس، کشتار، تباهی، فریب و ریا سر ستیز دارند و برای زندگی و انسانیت ایستاده‌اند. سزای میهن‌دوستی و آزادی‌خواهی زندان نیست و بازداشت شهروندان نه وضعیت موجود را بهبود خواهد بخشید، نه دغدغه‌مندان را وادار به سکوت.

جلوه جواهری، یاسمین حشدری، فروغ سمیع‌نیا، زهرا دادرس، زهره دادرس، نیوشا بدیعی ثابت، متین یزدانی، نگین رضایی، آزاده چاووشیان، شیوا شاه‌سیاه، واحده خوش‌سیرت، هومن طاهری، سارا جهانی، نرگس سرداری، الهه عسگری، مریم فرهنگ، آرش قنبری، شهناز قنبری، پویا طالبیان





 دررابطه با اعتراضات سراسری شهریور-مهر ۱۴۰۱ بازداشت مهسا امینی زن جوان ۲۲ ساله به جرم بدحجابی توسط پلیس امنیت اخلاقی و سپس جان باختن او در زمان بازداشت به موج گسترده ای از اعتراضات سراسری در ایران دامن زد. معترضان با شعار محوری “زن، زندگی، آزادی” در اعتراض به عملکرد، قوانین و ساختار حکومت معترض به خیابانها آمدند. سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.