ندای روشن / بنابر گزارش منابع آگاه، در جریان انقلاب "زن، زندگی، آزادی" طی ماههای اخیر شماری از جوانان آزادیخواه استان فارس توسط مزدوران خامنهای خائن به قتل رسیدهاند که هویت ۱۹ تن از آنان احراز شده است.
بر اساس این گزارش، شماری از آزادیخواهان استان فارس همچنان در بازداشت نهادهای اطلاعاتی و امنیتی نظام به سر میبرند و چهار تن از بازداشتشدگان به احکام دو سال حبس محکوم شدهاند.
همچنین یک نفر در پی سرکوب توسط مزدوران خامنهای خائن در بیمارستان رجایی شیراز در کما به سر میبرد و یک نفر نیز به دلیل اصابت گلوله مزدوران، چشم چپ خود را از دست داده است.
این آمار در حالی منتشر میشود که بسیاری از خانوادهها به دلیل تهدید از سوی نهادهای اطلاعاتی و امنیتی نظام حاضر به اطلاعرسانی درباره بازداشتشدگان، مجروحان و جانباختگان انقلاب نشدهاند.
اسامی ۱۹ تن از جاویدنامان و جانباختگان انقلاب "زن، زندگی، آزادی" در استان فارس به شرح زیر است:
سعيد زارع، سجاد جعفری، پگاه غواصیه، ماریا غواصیه، سینا فیروزآبادی، میلاد خوشکام، امیدزارع مویدی، سجاد قائمی، سمانه نیکنام، محمد برزگر، يوسف قنبرزادگان، حسین شیرازیپور، آرش شیخ علیزاده، مائده (ماهک) هاشمی، مصطفی مباشر، غزال امیری، اسماعيل شنبدی، مجتبی قناعتیخلاری، حسين آلعلی
دررابطه با اعتراضات سراسری شهریور-مهر ۱۴۰۱
بازداشت مهسا امینی زن جوان ۲۲ ساله به جرم بدحجابی توسط پلیس امنیت اخلاقی و سپس جان باختن او در زمان بازداشت به موج گسترده ای از اعتراضات سراسری در ایران دامن زد. معترضان با شعار محوری “زن، زندگی، آزادی” در اعتراض به عملکرد، قوانین و ساختار حکومت معترض به خیابانها آمدند.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.