ندای روشن / جمهوری اسلامی طوری رفتار می‌کند که واکنش جهانیان برایش کوچک‌ترین اهمیتی ندارد.
اعدام‌های بی‌محابای روزهای اخیر گواهی‌ست بر این ادعا.سازمان ملل متحد با در پیش گرفتن سازوکارهای بی‌سابقه‌ای در صدد در تنگنا قرار دادن جمهوری اسلامی به خاطر نقض حقوق بشر است.اما این تصور در بین مقامات کشور وجود دارد که مخالفت غربی‌ها هیچ خطری برای موجودیت نظام ندارد.
این،تصور کاملا اشتباه است.یادآوری می‌کنم که دو رژیم اقتدارگرای عراق( صدام )و لیبی( قذافی )تنها هنگامی سقوط کردند که عامل خارجی دخالت کرد.
در مورد صدام بهانه سلاح‌های کشتار جمعی عراق بود و در مورد قذافی بهانه نقض حقوق بشر.
صدام حداقل این فهم و درایت را داشت که بفهمد افکار عمومی جهان غرب واجد اهمیت است.او توانست صد میلیون تظاهرکننده غربی را در پایتخت‌های غربی به طرفداری از خودش به خیابان‌ها بکشد و بزرگترین همایش‌های عمومی ضدجنگ را به راه اندازد.
دولت‌های غربی برای حمله به عراق تلاش زیادی کردند تا افکار عمومی ملت‌هایشان را همسوی خود بکنند و اگر آن تظاهرات‌های عظیم ضد جنگ نبود خیلی زودتر به عراق حمله کرده بودند.
باری جمهوری اسلامی حتی این درایت را ندارد که اجرای نقشه‌ای را که اسرائیل و غرب برایش تدارک دیده‌اند به تاخیر اندازد تا بلکه راه نجاتی برای خودش پیدا کند.
بی‌خردی‌های حکومت ایران به ویژه طی شش ماه گذشته همه شرایط برای دخالت نظامی خارجی را فراهم کرده است.پهپادهای جمهوری اسلامی بر فراز خاک اوکراین هم افکار عمومی اروپایی‌ها را علیه ایران برانگیخته هم دولت‌های غربی را به فکر انداخته که درباره ایران به یک "راه حل نهایی" رو بیاورند.
حل نشدن مسئله اتمی ایران هم مزید بر علت است.اسرائیل در مرحله اول توانسته برجام را نابود کند و حالا در آستانه ورود به مرحله دوم و غایی برای نابودی تاسیسات هسته ای جمهوری اسلامی است.دولت آمریکا صراحتا اعلام کرده که گرچه برجام از دستور کارش خارج شده اما به ایران اجازه دستیابی به سلاح اتمی را نمی‌دهد.
افزون بر این، تحمل جمهوری اسلامی برای کشورهای منطقه روزبروز دشوارتر شده است و ایران به مانعی برای تحول خاورمیانه به منطقه پیشرفت و توسعه تبدیل شده است.
و این در حالی‌ست که جمهوری اسلامی عملا بزرگترین حامی خود، چین، را نیز از دست داده و عملا هیچ پشتیبان بزرگی ندارد که در کشاکش دهر حامی و پشتیبانش باشد(روسیه ضعیف‌تر و نامطمئن‌تر از آن است که بتواند منشا اثری باشد).
حالا اگر به سطرها و ستون‌های این ماتریس توجه کنید فقط یک احتمال در افق ظاهر می‌شود و آن یک اجماع جهانی قریب الوقوع برای حذف جمهوری اسلامی‌ست.
