ندای روشن / به گزارش حال وش/ امروز ۲۷ دی ماه ۱۴۰۱،
منصور هرمزی فرزند نوراحمد ۲۴ ساله که یک روز پس از جمعه خونین ۸ مهرماه زاهدان که در جریان اعتراضات شیرآباد مجروح شده بود در اثر شدت جراحات وارده ناشی از اصابت گلوله جنگی بعد از ۱۰۸ روز رنج حراحات جان باخت.
منصور در طی این مدت در بیمارستان خاتم زاهدان در کما بسر می برده است.
طبق اطلاعات رسیده به حال وش:«منصور هرمزی ۲۴ ساله فرزند نوراحمد فاقد شناسنامه ساکن منطقه شیرآباد زاهدان در شامگاه ۹ مهرماه ۱۴۰۱ در ورودی خیابان پیربخش در جریان اعتراضات توسط نیروهای نظامی مورد شلیک مستقیم گلوله جنگی قرار گرفته که بخاطر اصابت گلوله جنگی از پشت به ناحیه کمر در بیمارستان خاتم زاهدان در کما بسر می برده و ساعاتی پیش در اثر شدت جراحات وارده جان خود را از دست داده است».
گفتنی است نیروهای امنیتی از تحویل جسد منصور به خانواده تا لحظه تنظیم گزارش خوداری کرده اند.
دررابطه با اعتراضات سراسری شهریور-مهر ۱۴۰۱
بازداشت مهسا امینی زن جوان ۲۲ ساله به جرم بدحجابی توسط پلیس امنیت اخلاقی و سپس جان باختن او در زمان بازداشت به موج گسترده ای از اعتراضات سراسری در ایران دامن زد. معترضان با شعار محوری “زن، زندگی، آزادی” در اعتراض به عملکرد، قوانین و ساختار حکومت معترض به خیابانها آمدند.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
