ندای روشن / امروز یکشنبه ۲۲آبان ماه ۱۴۰۱، دستکم ۲۱شهروند بهایی علیرغم گذشت مدت زیادی از تاریخ بازداشت بطور بلاتکلیف در حبس بسر می برند.
از مردادماه ۱۴۰۱ تا به امروز، فریبا کمال‌آبادی، مهوش ثابت شهریاری، عفیف نعیمی، سامان استوار، کامیار حبیبی، پیام ولی، سپهر ضیائی، آیدا راستی، آرش زمانی، ارمغان ذبیحی، حامی بهادری، سیروس ذبیحی، عنایت‌الله نعیمی، شایان غلامی، شقایق بهرامی، میلاد سنایی، لیلی کرمی، سامان خادم، پویا صراف، بدیع خاضعی و نعیم وحیدیان، بیست یک تن از شهروندان بهایی علیرغم گذشت مدت زمان طولانی بطور بلاتکلیف در بازداشت بسر می برند و از حقوق اولیه یک متهم و حق دادرسی عادلانه مطابق اصول حقوق بشر محروم هستند.
جملگی این ۲۱ شهروند بهایی، در حالی که مبنی بازداشت آنها عقاید مذهبی و باورمندی آنها به دیانت بهایی است با شرایطی به مراتب سخت تر از سایر بازداشت شدگان مواجه هستند چرا که بر طبق بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی، بهاییان ایران از حقوق اولیه از جمله حق کار، تحصیل و حتی اشتغال در سِمَت های دولتی و غیره محروم هستند و به همین طریق مورد تبعیض قرار گرفته و حقوق شهروندی آنها نقض شده است.
لازم به ذکر است، سامان استوار، مهوش ثابت شهریاری، فریبا کمال آبادی و عفیف نعیمی، در تاریخ ۹ مردادماه ۱۴۰۱، پس از یورش هماهنگ ماموران وزارت اطلاعات به منازل مسکونی آنها پس از تفتیش منازل و ضبط برخی لوازم شخصی بازداشت و جهت بازجوئی به بازداشتگاههای وزارت اطلاعات در تهران و کرج، منتقل شدند و از آن زمان تا به امروز بطور بلاتکلیف در بازداشت بسر می برند.
همچنین، کامیار حبیبی، شهروند بهایی ساکن شهر کرج مرکز استان البرز، در تاریخ ۱۹ شهریور ماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران اداره اطلاعات این شهر به منزل وی پس از تفتیش و ضبط برخی لوازم شخصی بازداشت و در حال حاضر بطور بلاتکلیف بسر می برد.
پیام ولی، دیگر شهروند بهایی و فعال حقوق بشر، در تاریخ در تاریخ ۲ مهر ماه ۱۴۰۱، در پی یورش ماموران اطلاعات سپاه کرج به منزل وی پس از تفتیش و توقیف برخی وسائل ارتباطی شخصی و ضرب و شتم پس از بازداشت به بازداشتگاه این ارگان امنیتی در زندان رجایی شهر منتقل و پس از اتمام مراحل بازجویی به زندان قزلحصار کرج منتقل شد و با توجه به ضرب و شتم و فشارهای روحی و روانی شدید نیازمند دسترسی به خدمات پزشکی و تسریع در روند تودیع وثیقه برای آزادی است اما در پی ممانعت اطلاعات سپاه با آزادی وی این شهروند بهایی بطور بلاتکلیف محبوس مانده است.
از سوی دیگر، سپهر ضیایی، شهروند بهایی ساکن تهران، در تاریخ ۲ مهر ماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران وزارت اطلاعات به منزل شخصی وی و تفتیش و توقیف برخی لوازم شخصی بازداشت و به زندان اوین منتقل شد و تا به امروز بطور بلاتکلیف در این زندان محبوس و از حقوق اولیه خود برای تسریع در روند تودیع وثیقه و رعایت حق دادرسی عادلانه منطبق با ماده ۵ آئین دادرسی کیفری و مفاد ۹ و ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق مدنی، سیاسی و اجتماعی محروم است.
دیگر شهروند بهایی محبوس و بلاتکلیف، آیدا راستی قلاتی است که در تاریخ ۶ مهر ماه ۱۴۰۱، توسط ماموران وزارت اطلاعات پس از تفتیش منزل و توقیف گوشی تلفن همراه و وسایر وسائل ارتباطی الکترونیکی اش، بازداشت و جهت بازجوئی به بند ۲۰۹ این ارگان امنیتی واقع در زندان اوین منتقل شد و کماکان در این زندان بطور بلاتکلیف بسر می برد.
آرش زمانی و همسر وی ارمغان ذبیحی، زوج بهایی ساکن تهران، در تاریخ ۲ مهر ماه ۱۴۰۱، پس از بازداشت توسط ماموران وزارت اطلاعات جهت بازجوئی و تفهیم اتهام به بند ۲۰۹ این ارگان امنیتی واقع در زندان اوین منتقل شدند.
تا لحظه تنظیم این گزارش از مصادیق حقوقی اتهامات تفهیم شده و روند قضایی پرونده این زوج بهایی اطلاعی در دست نیست.
همچنین، سیروس ذبیحی، پدر ارمغان ذبیحی، در تاریخ ۲ مهر ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهر مشهد مرکز استان خراسان رضوی بازداشت و در بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر محبوس و تحت بازجویی است.
تا این لحظه مصادیق اتهامات مطروحه و روند قضایی پرونده سیروس ذبیحی اطلاعی در دست نیست اما له نظر می رسد با توجه به اینکه تاریخ بازداشت سیروس ذبیحی و فرزند وی ارمغان ذبیحی به همراه همسرش آرش زمانی در تاریخ ۲ مهر ماه بوده پرونده آنها با یکدیگر مشترک باشد.
همچنین، در تاریخ ۴ مهر ماه ۱۴۰۱، عنایت الله نعیمی، شهروند بهایی ساکن استان اصفهان، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و در وضعیت بلاتکلیفی بسر می برد و از وضعیت و روند قضایی پرونده این شهروند بهایی اطلاع دقیقی در دسترس نیست.
در ادامه نیز، شایان غلامی و همسر وی شقایق بهرامی، زوج بهایی در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۴۰۱، در پی یورش ماموران اداره اطلاعات کرمان به منزل آنها پس از تفتیش و توقیف برخی لوازم شخصی، سپس، بازداشت و جهت بازجویی به بازداشتگاه این ارگان امنیتی منتقل و پس از اتمام بازجوئی ها به زندان کرمان منتقل و بطور بلاتکلیف در بازداشت بسر می برند.
همچنین، در مرحله بازپرسی توسط دادسرای عمومی و انقلاب استان کرمان شایان غلامی با اتهامات (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) و (توهین به مقدسات اسلامی در فضای مجازی) و همسر وی شقایق بهرامی هم به (فعالیت تبلیغی علیه نظام) و (اقدام علیه امنیت ملی) مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند.
در ادامه بازداشتهای گسترده بر علیه جامعه بهایی ایران، روز سه شنبه ۳ آبان ماه ۱۴۰۱، میلاد سنایی، متولد: ۱۳۷۶، عکاس و فیلمبردار، شهروند بهایی، ساکن شهر ساری مرکز استان مازندران، پس از تفتیش منزل و توقیف وسائل شخصی از لپ تاپ، گوشی تلفن همراه، کتب مذهبی مرتبط با دیانت بهایی، توسط نیروهای اداره اطلاعات این شهر بازداشت و در حال حاضر در بازداشتگاه این ارگان امنیتی بطور بلاتکلیف بسر می برد.
تا لحظه تنظیم این گزارش با آزادی موقت میلاد سنایی در پی ممانعت اداره اطلاعات ساری مخالفت شده است.
همچنین، در تاریخ ۴ آبان ماه ۱۴۰۱، لیلی کرمی، شهروند بهایی، ساکن شهر شیراز مرکز استان فارس، در پی یورش ماموران اداره اطلاعات این شهر به محل سکونت وی پس از تفتیش منزل و توقیف برخی لوازم شخصی اش بازداشت و جهت بازجوئی به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ این ارگان امنیتی منتقل و تا به امروز در بازداشتگاه این ارگان امنیتی بسر می برد.
سامان خادم، دیگر شهروند بهایی، اهل شیراز مرکز استان فارس، از تاریخ ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۱، تحت قرار بازداشت اداره اطلاعات شیراز بسر می برد و به وضعیت قضایی پرونده وی رسیدگی نشده است.
یک منبع نزدیک به سامان خادم اعلام کرد:”در حال حاضر سامان در بند وزارت اطلاعات در زندان عادل آباد بسر می برد اما مشخص نیست چرا با تبدیل قرار پرونده برای تودیع وثیقه موافقت نمی شود چندین مرحله وکیل و خانواده وی پیگیری کردند اما بازپرس پرونده از پاسخ دهی سر باز می زند.”
پویا صراف، شهروند بهایی ساکن شهر کرج مرکز استان البرز که از تاریخ ۱۵ آبان ماه در پی یورش ماموران اداره اطلاعات استان البرز به محل کار وی بازداشت و در سلول انفرادی بازداشتگاه این ارگان امنیتی محبوس شده است.
یک منبع نزدیک به پویا صراف گفت:”این شهروند بهایی از تاریخ بازداشت خود موفق به تماس با خانواده اش نشده و پیگیری های صورت گرفته از سوی نزدیکان پویا صراف برای مشخص شدن علت دقیق بازداشت با پاسخهای مبهم مسئولان قضایی و امنیتی در اداره اطلاعات و دادسرا مواجه شده است.”
همچنین، اواسط مهر ماه ۱۴۰۱، بدیع خاضعی، شهروند بهایی ساکن تهران، در یکی از خیابانهای این شهر توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و طی مراحل بازجوئی و بازپرسی سپس به بند ۳۵۰ قدیم در این زندان که از آن بعنوان بند کارگری یاد می شود منتقل شده است.
یک فرد آگاه از وضعیت بدیع خاضعی گفت؛”روز چهارشنبه ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۱، بدیع خاضعی را پس از اتمام بازجوئی ها از بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل کردند اما شعبه بازپرسی دادسرای زندان اوبن به خانواده وی پاسخ درستی در خصوص مصادیق اتهامات او نمی دهد و قرار قضائی پرونده هم بصورت بازداشت مانده و بهانه بازپرس هم تکمیل نبودن روند بازپرسی است.”
لازم به ذکر است، اواسط مهر ماه ۱۴۰۱، بدیع خاضعی در حالی که برای صرف شام به همراه دوستان خود به بیرون از منزل رفته بود توسط مأموران امنیتی بازداشت و مستقیما به سلول انفرادی در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین منتقل شده بود.
در ادامه نیز، حامی بهادری، شهروند بهایی ساکن تهران، در تاریخ ۳۰ مهر ماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران امنیتی به منزل وی و همسرش، پس از تفتیش منزل و توقیف برخی وسائل شخصی اش بازداشت شد.
حامی بهادری در حال حاضر در بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین دوران بازجویی خود را سپری می کند و طی این مدت از حق تماس و ملاقات با همسر خود محروم بوده است.
همچنین، علیرغم پیگیریهای صورت گرفته و مراجعات خانواده وی به دادسرای زندان اوین در خصوص روند پرونده وی هیچگونه شفاف سازی و پاسخ درستی داده نشده و این شهروند بهایی بطور بلاتکلیف به بهانه تداوم بازجویی ها محبوس مانده است.
در تاریخ ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل با انتشار فراخوان اقدام فوری نسبت به سرکوب و افزایش فشارهای امنیتی بر شهروندان بهایی واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار در نظر گرفتن راهکاری جامع برای مقابله با این قبیل برخوردهای حکومت ایران شد.
در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و موج گسترده بازداشت، سرکوب محرومیت بهائیان ایران از حقوق شهروندی شان در ایران هشدار داد.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
