ندای روشن حقوق بشر ایران« حرکتی جهت آگاهی وعدالت درایران»

Afghanistan
سرپرست و نویسنده, روشن

۱۴۰۱ مرداد ۱۱, سه‌شنبه

موسوی تبریزی در خصوص اعدام های ۶۷؛ خانواده اعدام شدگان میتوانستند شکایت کنند ولی نکردند!


 موسوی تبریزی در خصوص اعدام های ۶۷؛ خانواده اعدام شدگان میتوانستند شکایت کنند ولی نکردند!

خبرگزاری هرانا – موسوی تبریزی که در سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ سمت دادستان کل انقلاب را  بر عهده داشت، در مصاحبه ای با ادعای اینکه “اعدام دسته‌جمعی زندانیان عقیدتی-سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ با نامه محمد محمدی ری‌شهری وزیر اطلاعات وقت به روح‌الله خمینی آغاز شد”، گفت پس از اعدام ها خانواده ها امکان شکایت داشتند ولی شکایتی صورت نگرفت.


به گزارش خبرگزاری هرانا، موسوی تبریزی در مصاحبه ای با خبرگزاری انصاف محمد محمدی ری‌شهری وزیر اطلاعات وقت را عامل شروع اعدام زندانیان عقیدتی-سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷ عنوان کرد.


به گفته وی: پیش از حمله عراق به مناطق غربی ایران، زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان های ایران بودند و شماری از آنان به احکام اعدام نیز محکوم شده بودند که حکمشان اجرا نشده بود. اما پس از حمله عراق به ایران با درخواست ری شهری و تایید روح الله خمینی احکام بسیاری اجرا شد و شماری محاکمه و به اعدام محکوم شدند.


وی در ادامه با اشاره به اینکه آیت الله منتظری می‌گفت “نمی‌شود دسته جمعی محکوم به اعدام کرد. می‌شود گفت توبه کن و اگر توبه نکردند اعدامشان کرد”، مدعی شد: درمورد آذربایجان شرقی من خودم از این موضوعات جلوگیری کردم و تنها دو-سه نفر در آن منطقه اعدام شدند این در حالی بود که کسانیکه در زندان بودند بسیار بیشتر از اینها بودند.


وی در جواب این سوال که چرا در داخل هیچگاه این ظرفیت ایجاد نشد که اگر کسی در خصوص اعدام ها شکایتی دارد پیگیری شود؟ گفت: همان روزهای اول که محاکمه شدند خانواده‌ها می‌توانستند شکایت کنند، اما آن موقع نکردند.


موسوی تبریزی در سال های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۲ دادستان کل انقلاب بود.


اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ واقعه‌ای بود که طی آن به فرمان روح‌الله خمینی رهبر وقت ایران، چندین هزار نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان‌های نظام جمهوری اسلامی ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ به شکلی مخفیانه اعدام و در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند. این واقعه با توجه به عدم انجام تحقیقات مستقل و برخورد با مسببان آن کماکان پس از گذشت بیش از سه دهه یک چالش بزرگ و مطالبه جدی در فضای سیاسی و حقوق بشری ایران تلقی می شود.


FacebookTwitterاشتراک گذاری