مصاحبه‌ی حسین رزاق با مصطفی تاجزاده در زندان اوین
✅قدر مسلم آنکه رهبر این‌بار با یک خیزش اعتراضی صرفاً سیاسی مواجه نیست که با حصر و حبس و ممنوع‌التصویری رهبرانش، بتواند آن را مهار کند و رجز پیروزی بخواند.
✅ رهبر این دفعه با نسل جوانی رو در رو شده که خواسته‌ای کاملاً منطقی، انسانی، جهانی و شدنی دارند و متکی به پشتیبانی خانواده‌ها و افکارِعمومی هستند.
✅رهبر، نه درایت و نه شهامت حل مسئله حجاب را دارد.
✅رهبر بداند یا نداند، جنبش زن، زندگی، آزادی موجب اتحاد جوانان شده، به آنان اعتماد به نفس بخشیده، لذت مقاومت را به ایشان چشانده و مصمم‌شان کرده است که زیر بار هیچ سبک تحمیلی نروند و آزاد زندگی کنند.
✅ضعف‌ها و تناقضات نظریه ولایت فقیه به مثابه حکومت روحانیت، روزبه‌روز آشکارتر و نفس‌گیرتر می‌شود.
✅حاکمیت درنهایت هیچ‌راهی جز تسلیم‌شدن در برابر اراده برتر اکثریت مصمم ملت نخواهد داشت.
✅من جمهوری‌خواهم و دمکراسی مشارکتی را راه نجات ایران می‌دانم.
✅مزیت طرح رفراندوم تغییر قانون اساسی، در آن است که نقاط ضعف دو دیدگاه به نظر من خطرناک قبلی را که یا جمهوری اسلامی به‌هرقیمتی بماند، یا به هر بهایی برود ندارد.
برای مشاهده متن کامل، روی مشاهده فوری بزنید.
دررابطه با اعتراضات سراسری شهریور-مهر ۱۴۰۱
بازداشت مهسا امینی زن جوان ۲۲ ساله به جرم بدحجابی توسط پلیس امنیت اخلاقی و سپس جان باختن او در زمان بازداشت به موج گسترده ای از اعتراضات سراسری در ایران دامن زد. معترضان با شعار محوری “زن، زندگی، آزادی” در اعتراض به عملکرد، قوانین و ساختار حکومت معترض به خیابانها آمدند.
سرکوب آزادی بیان، عقیده و اندیشه ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید می کند. در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید شده است. عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است. اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
