امروز جمعه ۷ مرادماه، در سالگرد اعدام دسته جمعی زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ بار دیگر برای ورود خانواده های بازماندگان محدودیت هایی اعمال کردند. این بار از ورود آنان با گل به قصد گلباران مزار عزیزانشان جلوگیری شد.
امروز جمعه ۷ مرادماه ۱۴۰۱، از ورود بازماندگان اعدام شدگان تابستان ۶۷ برای گل گذارندن بر مزار عزیزانشان ممانعت به عمل آمد.
تلاش برای جلوگیری از ورود خانواده اعدام شدگان ۶۷ به گورستان خاوران و یا تعقیب قضایی آنها توسط نهادهای امنیتی، امری مسوبق به سابقه است. همچنین خردادماه امسال دیوارهای بتنی در اطراف محوطه گورستان خاوران نصب شد. برخی خانواده‌های زندانیان سیاسی دفن شده در گورستان خاوران نیز، از ایجاد تغییراتی از جمله، تغییر محل ورود و نصب پایه های دوربین مداربسته در اطراف این محل خبر دادند.
سال گذشته نیز در ادامه افزایش فشار بر شهروندان بهائی ایران، مسئولان بهشت زهرای تهران، از دفن درگذشتگان شهروندان بهائی در آرامستان بهائیان تهران (گلستان جاوید) جلوگیری کردند. مسئولان بهشت زهرا به شهروندان بهائی تهران گفته بودند که جهت دفن درگذشتگان خود باید از محل گورهای دسته جمعی که در جریان اعدام های گسترده بین سال های ۱۳۶۰ الی ۱۳۶۷ در بخشی از آرامستان خاوران به صورت بی نام و نشان ایجاد شده استفاده کنند.
احتمال می رود این اقدام اخیر مسئولان در ممانعت از دفن درگذشتگان بهائی در گلستان جاوید و پیشنهاد دفن اموات بر روی قبور دسته جمعی کشتارهای دهه ۶۰ تلاشی دیگر از سوی نهادهای امنیتی برای از میان بردن بخشی از اسناد این جنایت باشد.
پس از انقلاب سال ۵۷ و به خصوص در حد فاصل سال‌های ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۷ هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی در ایران به صورت فراقانونی اعدام و در اماکن بی نام و نشانی دفن شدند. شماری نیز در آرامستان‌های شناخته شده دفن شدند اما بازماندگان حق گذاشتن سنگ قبر و یا نشانی بر مزار آنها را نداشتند. تلاش برای شناسایی این مکانها به مثابه حفظ سندی از جنایت علیه بشریت به هدف دادخواهی و مجازات آمرین و عاملین واقعه دارای اهمیت است. علیرغم گذشت چند دهه از زمان وقوع این قتل عام ها، نه تنها هنوز محل دفن بسیاری از قربانیان مشخص نشده بلکه تلاش‌های متعددی توسط نهادهای امنیتی برای از بین بردن این قبیل اماکن که حکم اسناد جنایت علیه بشریت دارند، مشاهده شده است.
